سد علی خامنه ای که در " خود کدخدا پنداری " با رهبر داعش مسابقه گذاشته ، می گوید مهم ترین مسئله فعلی جهان ، مسئله غزه است. البته من هم قبول دارم آنچه بر مردم مظلوم آن دیار می گذرد نشانه ای از انحطاط جهانی و در یک کلمه " افول خصلت های انسانی " در جهان است . اما ترجیح می دهم در مورد بزرگترین مصیبت امروز ایران سخن بگویم که حکومت خامنه ای و مبانی شرم آور آنست. باور کنید وقتی اظهارات وکیل دختران شین آبادی که در مدرسه سوخته اند را خواندم هزاران لعنت نثار خامنه ای و حکومت پلید او کردم . در شرایطی که این ابلیس، برای ارضای شهوات سیاسی خود سالیانه میلیاردها دلار در اقصی نقاط جهان هزینه می کند تعدادی دخترمعصوم ایرانی به خاطر نداشتن بخاری استاندارد در مدرسه خود دچار سوختگی می شوند. آنوقت شرکت بیمه به مصداق "الناس علی دین ملوکهم " اعلام می کند که چون قربانیان ، دختر هستند نصف دیه به آنها تعلق می گیرد.

.

.

سید مجتبی واحدی

«پیش خودت چی فکر کرده‌ای؟ تو در فیس بوک عضو شده و چند صد دوست برای خودت جمع کردی! سوای این که بسیاری از دوستانت در فیس بوک دختر هستند که این مساله نیز غیرشرعی و غیرقانونی است، حرف‌های ضد انقلاب را در آن‌جا نوشته ای، کاریکاتور آقا را در آن‌جا گذاشه‌اتی، شعارهای منافقین را گذاشته‌ای و...؛ این‌ها همه جرم است. فکر کردی مملکت صاحب ندارد و هر کاری دلت خواست می توانی بکنی؟! عضویت در فیس بوک، تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبر، اتهام های تو است که در کیفرخواست آمده است. می دانی این‌ها یعنی چه!؟»

این جمله‌ها را قاضی دادگاه انقلاب با عصبانیت و با صدای بلند خطاب به موکل من می گفت.

عمق فاجعه اینجاست! عمق درک معنای فقر اینجاست! عمق و ریشه درد من اینجاست! این ویدیوی خودفروشی نیست، گدایی هم نیست، چوب حراج به بدن مردم کشورم، ایران، است که با فروش اعضای بدن خویش سعی در ساخت پیش پا افتاده ترین زندگی را برای خود و خانواده خود دارن....

سال ۱۳۷۸؛ روزنامه سلام به جرم انتشار نامه محرمانه سعید اسلامی به قربان‌علی دری نجف‌آبادی وزیر اطلاعات وقت برای تهدید مطبوعات توسط دادگاه ویژه روحانیت به مدت ۵ سال توقیف می‌شود. دانشجویان به اعتراض به این توقیف در خوابگاه کوی دانشگاه تجمع می‌کنند. انصار حزب‌الله و نیروهای لباس شخصی به داخل کوی دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویی هجوم می‌آورند و اموال دانشجویان را تخریب می‌کنند و دانشجویان را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند و جمع کثیری از دانشجویان را بازداشت می‌کنند.

تظاهرات و اعتراض دانشجویان به بیرون از محوطه دانشگاه کشیده می شود و حتا دانشجویان قصد حرکت به سوی بیت رهبری را داشتند.

یک خبر خنده دار دیدم که خوشحال کننده نبود: آیت الله مهدوی کنی چشمهایش را باز کرد! خب باز کنند یا برای همیشه ببندند این چشمهای پوسیده را چه فرقی برای کشوری می کند که در آن نه می شود قسم حضرت عباس را باور کرد نه دم خروس را؟ آتش بگیرد مملکتی که اگر یک مرد پیر چشمهایش را بعد از هشتاد و چند سال باز و بسته کند همه ی مردم خبر دار می شوند اما اگر یک جوانی را گوشه ی زندان تکه تکه هم بکنند، حتی جنازه اش را هم به مادر بیچاره اش نمی دهند و از گوش تا سر کسی خبر دار نمی شود.

 کاش می توانستم به عیادتش بروم و حالا که چشمهایش باز است به او بگویم:" یک لحظه هم برای این مردم یک لحظه است. ببند این چشمها را که شاید امیدی در ما زنده شود." حالا که فکر می کنم می بینم این هم یک آرزو برای من است که خدا کند قبل از اینکه تعداد آدمهایی که انتظار مرگم را می کشند از تعداد انگشتهایم رد کند، بمیرم. هیچ حقارتی بالاتر از این نیست که عده ای برای مرگم روز شماری کنند. خنده ام می گیرد: یک نفر چشمهایش را باز می کند و حکومت غرق در شادی می شود در حالی که یک ملت برای بسته شدن بی صدای چشم آدمهای زیادی، سالها گریه کرد و کسی را کک نگزید. وقتی فاصله ها زیاد باشد، باز و بستنه کردن چشم هم می تواند همه چیز را بر ملا کند

در این فرتورمراسم بخور بخوری بر پاست که به نام افطار کردن در ایران مرسوم شده است. در این گونه سورچرانی ها که بسیار بی خردانه و سبک مغزی است نام آن را عبادت در درگاه خدا بنامیم، حتماً و یقیناً چند آخوند شکمباره و مفتخور و بی غیرت دیده می شود. در این جا خامنه ای جنایتکار قرن همراه با شریکان غارتگر خود به سور چرانی می پردازند.