Sunday, March 22, 2015

سال ها ست سکوت سردی ،بر لب داریم و از ترس مرگ آب دهانمان را قورت میدهیم و دَم بر نمی آریم.
بزرگترین شرمساری تاریخ ایران برای آینده گان سکوت و غفلت امروز نسل ماست.
ملتی که ترس از مرگ آنان را به قاتلانی بی رحم تبدیل کرده است که فرزندان و آینده فرزندان خود را قربانی تعصبات و اعتقادات بدون پایبند میکنند.
گاهی اوقات برای خودتان زمانی بگذارید و به آنچه آرامشتان را بر هم زده است و زندگی شما را به دور تند و استرس زایی انداخته است فکر کنید.
به آنچه که فرزندانتان را به دام اعتیاد کشانده است بیاندیشید؟
به عامل اصلی بیکاری فرزند فارغ التحصیل فکر کنید؟!
به گوشه نشینی و گریه های بی صدای فرزندان جوان و افسرده تان توجه کنید؟!همه این تنهایی ها معمولی نیست؟!
از خودتان بپرسید؟!چرا نسبت به مرگ اطرافیان بی تفاوت شده اید و شاید زیر لب زمزمه کنید"خوش بحالش"؟!























چرا هر سال که میگذرد تفاوتی در زندگیتان نمیبینید؟!
و همان دغدغه ها و استرس ها سال های قبل شاید هم بیشتر به ارث برده اید و هیچ تغییر و رفاهی در زندگیتان ایجاد نشده است؟
به چهره شکسته و غمگین پدران و مادران خود توجه کنید؟!چرا شاد نیستند؟!چرا نمیخندند؟!
عادت کرده ایم به دیدن این همه درد و این همه ظلم؟!
گاهی سیلی محکمی بر گوش خود بزنیم؟!شاید صدای ضجه مادری برای اعدام فرزندش،شاید جیغ گوش خراش دختری زیر لهیب های آتش خودکشی،شاید کفر و ناسزاگویی های جوان معتادی که صدها بار ترک کرده و باز بخاطر شرایط اجتماعی به منجلاب اعتیاد افتاده است،شاید صدای چکش قاضی برای جدایی زندگی یک زوج و ...را بشنویم و از خواب غفلت بیدار شویم.
چرا این گونه ایم؟!
چرا نمیتوانیم زندگی خود را کنترل کنیم؟!دور تند و استرس زای زندگی ما کی به حالت آرامش و رفاه در میآید؟!
عامل اصلی همه این درد ها خودمان هستیم!


No comments: