Thursday, June 11, 2015

در محلی به نام ” مشهد مرغاب ” در حوالی روستای سیوند و حومه شهر مرودشت در استان فارس، نزدیک تخت جمشید، مقبره بسیار ساده ولی بی نهایت زیبای یکی از بهترین انسان های روی زمین، و یکی از مشهورترین پادشاهان نیکونام و نیکوسرشت و نیکوکار ایرانی، کوروش(کورش) کبیر هخامنشی قرار دارد. در آنجا پیکره این انسان برجسته و بی نظیر، که جز به سرفرازی و برتری ایران و ایرانی در تمامی روزگاران، از جهان آن موقع تا پایان هستی نمی اندیشید آرمیده است. در این منطقه و بر روی این مقبره، که متعلق به یکی از شایسته ترین انسان های دنیا می باشد؛ یک گرم طلا و یا که فلز قیمتی دیگر و هیچ نوع جواهری وجود ندارد و به کار نرفته است!

حال آنکه، مقبره های بسیاری از ناپاکان و نادرستان گیتی، چه در گذشته های دور و چه در قرون اخیر و معاصر، در آرامگاه های بدترین، شرورترین، ناپاک ترین، ابلیس ترین، پلید اندیش ترین و ناانسان ترین آدم های دنیا، که هیچ بوئی از انسانیت نبرده بودند؛ صدها کیلو طلای با عیار بسیار بالا به کار رفته است. که سازندگان فرصت طلب و نادان و نوکرمآب آن و این قبرهای بسیار گران، اما کاملا بی ارزش، و خفتگان بی ارزش تر از آن قبرها، درون این گورهای پر زرق و برق، آنقدر ابلهانه عمل نموده اند؛ که هر آدم عادی و بی طرفی هم، می تواند به خوبی درک کند؛ که چرا این بدترین های جهان، تلاش دارند که با افزودن اینهمه طلای ناب و سنگ های گرانبها، بر گنبد و بر ضریح این جنایتکاران، برای ایشان شخصیت های کاذب و والائی های غیر متجانس با شخصیت اصلی این نامردمان، و آنچه که از آنها سراغ داشتیم و داریم را به دیگران ارائه بدهند!
















این زورگویان خبیث پرور و بدسرشت، با غصب نمودن شصت هکتار زمین مردم بی نوا و بی پناه ایران، در بخش جنوبی شهر تهران، گران ترین قبر موجود در جهان را، برای بی بها ترین و ناانسان ترین و جلادترین و نادان ترین مردم گیتی، برای خمینی هندی زاده ضد ایرانی و بدکنش و بد اندیش و جنایت پیشه و انتقامجو ساخته اند. مردم ابلهی نیز هستند، که در کمال نادانی و ابلهی، نمی توانند بفهمند که امامان دیگر هم در کشورهای شیعی مذهب، به همین روش برای مردمان نادان جهان ساخته شده اند. تا این بی خردان را، برای بهبودی بیماری و گشوده شدن گره های مشکلات خویش، به زیارت این نامردمان تاریخ بشری بکشانند؛ و شفای خود را از جانی ترین آدمهای روی کره زمین بخواهند!
.
.

No comments: